خلاصه :
توسعه داروهای جدید و روش‌های زیست دارویی شخصی، نیازمند شناسایی و بکار بردن مواد زیست سازگار جدید تولیدشده بوسیله روش‌هایی است که از نظر روش شناختی، ساده و ارزان باشند. تولید زیستی مواد که اغلب بوسیله میکروارگانیسم‌ها انجام می‌شود، از نظر تاریخی، موادی آلی با کاربردهای وسیع زیست دارویی را فراهم کرده است که شامل هیالورونیک‌اسید، پلی‌گاما گلوتامیک‌اسید و پلی‌هیدروکسی آلکانوات‌ها هستند. بعلاوه، کاربرد روش‌های جدید از قبیل مهندسی متابولیک و زیست‌شناسی سامانه‌ها، تولید کنترل شده نانوذرات طبیعی، بوسیله‌ی باکتری‌ها، شامل رسوبات فلزی طلا، نقره، کادمیوم، روی یا آهن، ذرات شبه ویروسی یا سایر ذرات با مقاس نانو را که تنها پروتئین هستند، تسهیل کرده است. پتانسیل غیرمنتظره چنین مواد خودسازمان و عملکردی در سناریوهای نانودارویی، بویژه در ارسال دارو، تصویربرداری و مهندسی بافت، توجه جدی به جستجوی بیشتر درباره کارخانه‌های باکتریایی را بعنوان جایگزین‌های مناسب برای سنتز شیمیایی و بعنوان منابع زیست‌محصولات جدید، که می‌توانند بطور قابل توجهی فهرست موجود مواد زیست‌دارویی را توسعه دهند، تسریع می‌کند.
متن این مقاله به صورت pdf قابل دریافت می باشد(
)
